Tarihlere takılıp kalmayı sevmesem de nerelerden geçtiğimizi sana hatırlatmak, insanlara göstermek istiyorum şimdi. 2007 Mayıs'ı demiştin di mi bana, gayrı resmi olarak ilk tanışmamızı? Ama biliyorsun ki her şey ondan 1 sene sonra da Taksim'de, seni ve bakışlarını unutmayacağım, her şeyin temelinin atıldığı o günde gerçekleşti. O gün hem sen hem ben biliyorduk olacakları, kendime ve sana verdiğim sözde de söylemiştim bunu. Yine de oyalandık, ben oyalandım, mesafeden korktum önceleri. Şimdi çok saçma geliyor gerçi ama, gençtik o zamanlar =)
O günün üzerinden 1,5 seneden fazla geçmişti. Seninle tanıştıktan sonra farketmiştim zaten insanların göz rengine dikkat ettiğimi, o günün etkisiyle herkesi tanıdığım an seninle kıyasladığımı. Yine de görüşmeye devam etmiştik ama, birbirimize karşı cesaretsizdik, olmayacak insanlarla uğraştık durduk. Hayatlarımız bu şekilde, birbirlerine epeyce paralel gittikten sonra, bugünden tam 6 ay önce, yine Taksim'de, hayalini kurduğum o deniz mavisi gözlerine bir daha bırakmamak üzere kavuşmuş oldum.
İçimden çok şey söylemek geçiyor, hislerimi farklı bir şekilde haykırmak istiyorum sana. Fakat özel kalsın, diyorum sonra. Garip yoğun duygular yaşıyorum gidişim nedeniyle, dokunsan ağlarım derler ya işte o derece. İçim hem rahat, hem de rahatsız. Uzak kalmak istemiyorum senden, her şeyden. Ama bazı mecburiyetlerim var, onları da biliyorum. Sorumluluklarımdan kaçmam imkansız.. Hayatın bana sunduğu zorluklara bir yandan küfür ederken, yeni bir tanesine daha saplanmak için üstün gayret göstererek kendime sürekli sıkıntılar yaratmayı sanki seviyorum. Sevdiğim sıkıntılarım değil belki, onları aşarken benim yanımda oluşuna inanmak, yanımda olduğunu bilmek.
Birisi için bir şeyler yazmak benim tarzımdaki bir insan için çok kolay şeyler değil, hepimiz biliyoruz. Ama içimden geldi hayatımda ilk defa, herkese göstere göstere seni yazmak. Belki bir nevi küçük bir veda, gitmeden sana. Her ne kadar bunu bile beceremesem de..
Almanya'ya gitmeden önce, dün son defa baktım o gözlerine. Yakında yine göreceğimi biliyorum çünkü hayatımın sonuna kadar benimle olmanı istiyorum. Bu soruyu defalarca sordum ama, yine sormak istedim.
Sen de sonuna kadar benimle olur musun?
Evet gereğinden fazlaydı belki hayatıma girenler hatta gereksizdi çoğu ama birşeyi anlamamı da sağladı bu. Sen benim asla kaybedemeyeceğimi bildiğim adamsın.
YanıtlaSilİlk andan beri birgün senin olacağımı, seninle olacağımı biliyordum sanki. Sen hep hayatımda ayrı bi yerde duruyordun. İçimdeki bir başka sen yaşatıyordum ben hep. Ne olursa olsun içimdekine zarar vermedim onu hep korudum ve birgün bana geldiğinde içimdeki seni böylesine gerçek yaşayabilmek için hep sevdim. Zamanla büyüdü bendeki de, ona olan sevgim arttı git gide. Artık bir arkadaştan fazlası olduğunu saklayamaz oldum.
Sen geldin ve ben hayatıma sıfırdan başladım. Bundan sonra sadece senin olacağını ve bunun hep böyle kalacağını bilerek.
Sena, aradığım aşka ve mutluluğa kavuştum. Geriye istediğim tek bir şey var. Sonuna kadar seninle olmak...
Oyy, mutluluğa, duygusallığa bak :)
YanıtlaSilAllah bozmasın, dinimiz amin (:
teşekkürler özgecim. valla deli gibi özledim ayşeni buralarda.. fenayım :)
YanıtlaSil1.si sena yazmışım yorumda yeni farkediyorm :D 2.si amiiiin özgecim amiiin.. :)
YanıtlaSil3.sü istanbuldayken deli gibi özlemiyodun demek beni erdal? hıh.. :p